حساسیت پرتویی سلول های سرطان کولورکتال مقاوم به پرتو پس از تیمار با دوکوزاهگزانویک اسید و پرتو گاما

زمینه و هدف: از پرتودرمانی در درمان بسیاری از سرطان ها استفاده می شود. پرتودرمانی عوارض جانبی بالایی دارد. ترکیبات حساس کننده پرتوی، تکثیر سلول های توموری و نیز دوز پرتوی در پرتودرمانی را کاهش می دهند. دوکوزاهگزانویک اسید (dha) روغن ماهی اثر ضد تکثیری بر سلول های بدخیم دارد. در این مطالعه، اثر ترکیبی dha و پرتو گاما بر رشد و بقا سلول های کولورکتال ht-29 بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، سلول های بدخیم در محیط کشت کامل در تعداد 105 5 در پلیت شش خانه ای به مدت یک روز کشت داده شدند و با دو غلظت 50 یا m 100 dha به مدت چهار ساعت تیمار و در دوزهای دو و 10 گری پرتودهی شدند. میزان زنده مانی سلول ها پس از 48 ساعت با رنگ آمیزی تریپان بلو بررسی شد. همچنین سلول های بدخیم ابتدا با 50 یا m 100 dha به مدت 48 ساعت تیمار و سپس با دوزهای 10-2 گری پرتودهی شدند و پس از شش روز میزان بقا توسط آزمون mtt بررسی شد. یافته ها: میزان زنده مانی در تیمار همزمان سلول ها با 50 و m 100 dha و دوز پرتوی دو و 10گری به ترتیب به 8/59%، 5/17%، 47% و 9/13% کاهش یافت. تیمار سلول ها با dha به همراه دوزهای افزاینده دو، چهار، شش، هشت و 10 گری پرتو گاما میزان بقا سلول های بدخیم را به ترتیب 1/79%، 6/57%، 8/42%، 5/40% و 34% برای m 50 dha و 8/55%، 7/43%، 6/33%، 9/27% و 5/23% برای m 100 dha رساند. نتیجه گیری: dha می تواند به عنوان داروی حساس کننده سلول های سرطان کولورکتال در پرتودرمانی مورد استفاده قرار گیرد.